Бонус для белорусских мам: Казка пра ЧЫРВОНЫ колер (на беларускай мове)

Жыло-было Тыграня. Маленькае, але вельмі-вельмі цікаўнае. Яно  заўсёды пыталася ў  дарослых пра розныя рэчы і цікавілася тым, што адбывалася вакол яго. А яшчэ Тыграня любіла рыкаць: “Р-р-р-мяў” , нават падскоквала  на месцы ад задавальнення. (А ты, малыш, ці можаш парыкаць і паскакаць як Тыгранятка?)

Жыло  Тыграня ў Кветкавым горадзе, дзе заўсёды было  лета, квітнелі кветачкі і лёталi рознакаляровыя матылькі. (А ці ты любіш нюхаць кветкі? Які пах яны маюць? Ах, прыемны!)

Аднойчы ранкам Тыграня прачнулася, пацягнулася: спачатку пярэднімi лапамi, потым заднімi; пакруціла галавою з боку ў бок, выцягнула хвост. (А ці ты можаш пацягнуцца як Тыгранятка? I прабурчаць  ад задавальнення “Р-р-р-мяў”? )

Тыгранятка  памылася, паснедала  і пайшло гуляць. Але штосьці было не так. У Кветкавым горадзе заўсёды было святочна, радасна, ярка. А сёння ўсё навокал было шэрым, сумным, маркотным… (Калі радасна – ўсе ўсміхаюцца. А ці ты можаш усміхнуцца? А што робяць людзі калі ім сумна?)

Што жа здарылася? – Запыталася само ў сябе Тыграня. – Трэба ў кагосьці запытацца! – Вырашыла цiкаўнае да ўсяго на свеце  тыграня  і пайшло па сцежцы далей. Зусім хутка яно спаткалася з   казуркай.

-Хто ты? – папытаў Тыгра

- Я – Багоўка , - адказала казурка.

- Не вельмі ты падобна да Багоўцы… Яна такая яркая, а ў цябе ніводнага колеру няма, - заўважыла тыграня.

-Я зачаравана, як і ўсё навокал злым чараўніком. Калі хтосьці гучна прамовiць мой КОЛЕР, то ён да мяне вернецца, і я зноў жа буду рознакаляровай. І не толькі я, а яшчэ і ружы, і яблыкі, і трускаўкi, і суніцы, і саспелы кавун унутры.

-Я ведаю! Ведаю! – крыкнула Тыграня. – Я табе дапамагу!

Тыграня было вельмі разумным і добра вучылася. І таму яно ведало, што колер Багоўкi…

(Які колер павiнна была назваць  Тыгранятка?  Ці можаш  яму ты дапамагчы, каб  зняць чары з  жыхароў Кветкавага гораду? Паглядзі на малюнак, якога колеру Багоўка? Знайдзі рэч альбо цацку падобнага колеру ў сваім пакоі).

… Тыграня стала пасярод дарогі і гучна прамовiла:

ЧЫРВОНЫ! Твой колер – ЧЫРВОНЫ!

І ўсё навокал раптам змянілася! Вакол сталі з’яўляцца чырвоныя ружы, гваздзікі, на дрэвах саспявалі чырвоныя яблыкі і вішні, а да Тыграняцi падляцеў Дзяцел і сказаў яму “дзякуй!”, памахаўшы сваёй чырвонай шапачкай

Тыграня ўсміхнулася  і пайшло  далей…

ПРАЦЯГ пра сiнi колер

Перакладчык: Люндышава Аляксандра

ПРОЧИТАТЬ НА РУССКОМ